Ik heb toch zo’n verdraaid omvangrijke aversie tegen fooien geven en de sociale frictie die het met zich mee brengt; met name in het buitenland. Neem m’n geld, neem alles, maar laat mij je niet moeten beoordelen met een paar centen.
Misschien is mijn brein wat extreem, maar bij tijd en wijle zit ik het halve diner in m’n achterhoofd met hoe ik iemand niet te min doe of juist ongemakkelijk laat voelen met te veel.
De 10% regel bij eten gaat aardig, maar dan kom je soms ook net vaag uit; en bij een laatste hoteldag werkt dat in mijn beleving ook niet goed (afhankelijk van het land). Om niet te spreken van hoe suf het voelt bij pinnen om af te ronden, wat soms selfs een extra actie van het personeel vergt aan 't pinapparaat.
Hoe doen jullie dat en hoe ga je er mentaal mee om?
TL;NG: Haat aan de fooi en help deze dwaas.
Ik geef redelijk vaak fooi aan bezorgers. Meestal een twee euro munt. Vooral omdat dit meestal jonge mensen zijn die hard aan het werken zijn voor de centen in een maatschappij die hen vreselijk tekort doet. Ik heb nog niemand getroffen die hier niet blij van werd. Wel moet ik zeggen dat er ongelofelijk vaak iets niet bij de bestelling zit en meestal ligt dat aan de bezorger, tegenwoordig check ik even bij de deur, is het compleet? Hier heb je twee euro 🤷♂️